Illviðri á aðventu

Mikið var ég feginn þegar ég fór á fætur í morgun, að hafa verið búinn að ákveða að vera heima í dag! Þvílíkt ofviðri, í þriðja skiptið á örfáum dögum. Í síðasta stormi fauk glæný ábreiða af grillinu okkar veg allra veraldar svo að ég hef haft sérstakar gætur á grillinu sjálfu í dag, að það fjúki ekki hreinlega í burtu í heilu lagi. Líklega forðar þungur gaskúturinn því frekar en aumar festingarnar mínar...

Ég notaði óveðursdaginn í smákökubakstur og tókst bara ágætlega upp, svona miðað við að eiga hvorki hrærivél né þeytara að minnsta kosti. Að vísu er spurning hvort maður hefði mikið að gera við hrærivélina en þeytari gæti komið sér vel, ef einhver skyldi eiga eftir að kaupa jólagjöf fyrir okkur hjúin! Svo er velkomið að líta við í Þórðarsveignum og smakka á afrakstri smákökubakstursins.

Annars hélt ég upp á að hafa lokið fyrra prófinu mínu í þessari desembertörn á þriðjudagskvöldið síðasta með því að sækja sameiginlegan aðventufund aðaldeilda KFUM og KFUK að Holtavegi 28. Ræðumaður þar var dr. Sigurbjörn Einarsson biskup, en það er löngu orðin hefð að hann flytji hugvekju á aðventufundi félagsins. Þó hef ég ekki sjálfur farið áður á slíkan fund og hafa prófannir yfirleitt haldið mér uppteknum, en taldi tímabært að bæta úr málum að þessu sinni. Ekki brást biskupnum bogalistin frekar en fyrri daginn og var unun að hlýða á hugleiðingu hans ásamt vel á annað hundrað öðrum gestum. Lagði biskup út af orðum Davíðssálms 119: "Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á vegi mínum" og orðum Jesú í Lúkasarguðspjalli (11.28): "Sælir eru þeir sem heyra Guðs orð og varðveita það." Fjallaði því biskup um þann fjársjóð, sem Biblían geymir, í tilefni af útkomu nýrrar þýðingar, og hve dýrmætt er að höndla þann fjársjóð í lífi sínu. Þegar við opnum Biblíuna með einlægt hjarta er nefnilega hin sanna aðventa - koma Drottins (adventus Domini) - því að þá kemur Kristur til okkar í orði sínu, eins og biskup komst svo stórkostlega að orði. Biskup sagði einnig áhrifamikla sögu af konu í einu fyrrum austantjaldslandanna, sem var framarlega í kommúnistaflokknum í landi sínu. Hún þurfti þó vegna rannsókna í málvísindum að lesa Biblíuna á gotnesku, en slitur úr heilagri ritningu er það eina sem varðveitt er á þeirri fornu tungu, þökk sé trúboðsbiskupnum Wulfila frá 4. öld. Í lestrinum lukust orð Ritningarinnar upp fyrir konunni með þeim hætti, að hún fór að laumast í kirkju og þrá samfélagið við Drottin. Slíkt samfélag var henni, kommúnistanum sjálfum, forboðinn ávöxtur og dauðasök ef upp hefði komist, þó að sagan hafi reyndar endað vel, þ.e. með hruni kommúnismans skömmu eftir að konan komst til trúar.

Skyldi sá dagur koma í okkar landi, að við þurfum að laumast í kirkju, læðupokast til að lesa Guðs orð, því að kristnu nafni og áhrifum fagnaðarerindisins hefur verið útrýmt úr samfélagi okkar? Það er ekki óhugsandi. - Gleymum því ekki, að trúfrelsi er fyrst og fremst frelsi til trúar, frelsi til að iðka trú sína, tilbiðja Guð sinn og lesa helgar bækur, og einnig til að ræða um trúarsannfæringu sína við hvern þann, sem hlusta vill. Guð gefi okkur alla daga slíkt frelsi á Íslandi.

Athugasemdir

[Elín (IP-tala skráð) 19.12.2007 kl. 12:36]

Það er eins gott að festa grillin vel.  Við Lárus fórum út á lóð í gærkvöldi að hreinsa upp drasl af lóðinni, og þar fundum við svona 1/3 af brotnu gasgrilli!  Ekki okkar samt

[Elín (IP-tala skráð) 19.12.2007 kl. 12:38]

Ég verð að bæta einu við.  Það varð einhver misskilningur hjá Lárusi samt, hann tók upp allt drasl sem hann fann og henti því alltaf yfir á lóðina hjá nágrannanum.   Okkar lóð leit rosalega vel út á eftir...!

[Lutheran Dude, 21.12.2007 kl. 00:02]

Hahaha mér finnst þetta brilljant leið hjá honum. spurning hvort ég geri þetta ekki bara næst. Bara verst að ég á ekki garð, en kannski get ég hent yfir á næstu svalir hehe.